پرنده

من

ازهم فاصله داریم

مثل فاصله زمین

تا

آسمان

اما

واژه های

دوستت دارم های

من

درهمین یک قدمی

قلبت

کمین کرده

مواظب نباش

تارعدوبرق

موج های

عشقم

گرفتارت کنند.

وتو برای همیشه

سهم

من

از زندگی

باشی.

به قلم(میثم قره باغی)

من همان تکه کاغذی هستم

که هیچ کس

نتوانست بعد تو

سیاهی،کاغذ سفید روزگارم رو

بخواند

پس بامن تااخراین جاده بمان

بودنت نیاز هرشب من است.

به قلم:میثم قره باغی

                                 سطربه سطر

                                  واژه به واژه

برسرخط میزان دفترمن روئیده

هرکه به مشامش می رسد

                              بوی خوش عطرخدا

نفسش باز شود

گربمیرد

زنده شود

                            الهی

من هنوز پی گرمای نگاهت هستم

                                     هم چنان چشم به راهت هستم.

قره باغی

برای دلدارش می رقصد

- تورا مثل غزل هایم

می سرایم

- ودرآغوشت گم می شوم

-قسم به چشمهایت

آن چنان محو تماشایت می شوم

-تاآسمان هم ازاین تماشا

مرا کمی میهمان ابرهایش کند

-آن عزیزم

به یاد داشته باش

حتی زمانی که بی حوصله ای

یا نشسته بند کفشهایت را می بندی

-با خود هربار مرور کن

که من

عاشقانه دوستت دارم.

به قلم(میثم قره باغی)

ازبغض من

پرنده# هم ازپرواز دلسردمی شود

تنها درگوشه ای

ازکنج دیوار

خسته جا می مانند

ازیادها

درست قدمن

که جامانده

خاطرهایم.

به قلم](میثم قره باغی)